Η επιμονή των εκπροσώπων των θεσμών, εστιάζεται στο να μειωθεί η συνταξιοδοτική δαπάνη κατά 1,8 δισεκ ευρώ το τρέχον έτος και για το λόγο αυτό εκτιμούν ότι πρέπει οι συντάξεις να υποστούν νέα μείωση της τάξης του 15% κατά μέσο όρο, μέτρο που η ελληνική πλευρά όμως έχει θέσει ως «κόκκινη γραμμή». Επίσης, αναμένεται στις διαπραγματεύσεις επί ελληνικού εδάφους, να τεθεί εκ νέου ζήτημα εφάπαξ, καθώς είναι πάγια η πεποίθηση των δανειστών, κύρια του ΔΝΤ, ότι το συγκεκριμένο βοήθημα, πρέπει να καταργηθεί.
Αναλύοντας τα βασικά σημεία του νέου Ασφαλιστικού, που προτείνει το υπουργείο Εργασίας, οι δανειστές εκφράζουν σοβαρές ενστάσεις σχετικά με το σκέλος της εθνικής σύνταξης. Η πρότασή τους εστιάζεται κυρίως στο να αυξηθεί το κατώτατο όριο χορήγησης συντάξεων και από τη 15αετία που είναι σήμερα (4.500 ένσημα), να αυξηθεί στην 20αετία (6.000 ένσημα). Σε διαφορετική περίπτωση, προτείνεται να υπάρξει επιλεκτική χορήγηση σύνταξης στη 15αετία, μέσω της χρήσης εισοδηματικών κριτηρίων.
Παράλληλα, οι θεσμοί αναμένεται να εκφράσουν τη διαφωνία τους για την επικείμενη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 1,5 ποσοστιαία μονάδα, με στόχο να καλυφθούν τα ελλείμματα της επικουρικής ασφάλισης. Επίσης, εμφανίζονται ιδιαίτερα επιφυλακτικοί με τις προτάσεις για αύξηση των εισφορών σε ελεύθερους επαγγελματίες και νέους επιστήμονες.
Την ίδια στιγμή, διαρροές από το ΔΝΤ, επαναφέρουν στη διαπραγμάτευση και μια σειρά από εργασιακά ζητήματα, που βάσει σχεδιασμού, θα έπρεπε να αποτελούν τμήμα της δεύτερης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, επανέρχεται το ζήτημα της απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων, αλλά και αυτό της ανταπεργίας (lockout), από την πλευρά των εργοδοτών, όπως επίσης και των συνδικαλιστικών αδειών.
Από τον Βασίλη Αγγελόπουλο