Φθάσαμε αισίως στις 4 Μαίου και πολλές δραστηριότητες της οικονομίας, επανήλθαν στην πολυπόθητη "κανονικότητα". Έχουν περάσει ήδη δύο μήνες, απ' τα γεγονότα της πλατείας της Ν.Σμύρνης και όπως φαίνεται στη Θεσσαλονίκη το μάθημα η ηγεσία της πόλης, δεν το πήρε. Είναι το λιγότερο παιδαριώδες να τοποθετείς διμοιρίες για την αποτροπή συγκέντρωσης ατόμων σε πλατεία, όταν ακριβώς απέναντι, καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος είναι πλέον ανοιχτά.
Ο ρόλος της Αστυνομίας, για έναν και πλέον χρόνο την εποχή του covid, περιορίζεται στα στατιστικά στοιχεία του αριθμού των επιβαλλόμενων προστίμων. Ένας ρόλος που εξ΄αρχής είναι άχαρος, μακριά από τα αστυνομικά καθήκοντα και ενέχει τον ρόλο του "Μπαμπούλα" απέναντι στον πολίτη. Σήμερα, δυστυχώς στη Θεσσαλονίκη, τοποθετήθηκε πάλι διμοιρία σε πλατεία. Το οξύμωρο που μέχρι και απλοί πολίτες καυτηριάζουν είναι πώς ολόκληρες πορείες των δύο χιλιάδων και πλέον ατόμων "επιτρέπονται", ενώ η βόλτα στην πλατεία μίας οικογένειας πρέπει να ελέγχεται, εύλογο ερώτημα που ακόμα και εμείς δεν μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτό. Η αστυνομική πρακτική επιτάσσει ότι επεμβαίνουμε, λύνουμε το πρόβλημα που προέκυψε και αποχωρούμε. Δεν βάζουμε μόνιμη διμοιρία, ώστε αφενός να γίνει στόχος και αφετέρου να υπάρχει συνεχής ένταση στο σημείο. Ως εκ τούτου το κλίμα που επικρατεί σε όλες τις διευθύνσεις, είναι η κατήφεια και η δυσαρέσκεια, που μετά λύπης δεν μοιάζει να απασχολεί κανέναν.
Φαίνεται πως το πνεύμα των εορτών του Πάσχα περιορίστηκε μόνο σε επίπεδο ευχών καθώς οι αποφάσεις του διευθύνοντα αφήνουν εκτεθειμένο τον αστυνομικό που απλά εκτελεί μία εντολή.
Εντέλει, η οικειότητα που έχει αναπτυχθεί μεταξύ της εκάστοτε κυβέρνησης με την άσκοπη χρήση των αστυνομικών δυνάμεων που διαθέτει είναι και η απαρχή της περιφρόνησης της Αστυνομίας.
